Mijn eerste kennismaking met deze garnalen was op de landelijke aquarium dag van de NBAT te Veenendaal op 8 april 2001. Ik had namelijk last van harde grijze algen (baardalg) die maar niet weg wilde gaan. Met een paar stukjes van die alg in een potje heb ik aan verschillende mensen gevraagd wat ik zou moeten doen om deze algen te bestrijden. Naast adviezen over pH en dergelijke zeiden twee mensen dat deze algen te bestrijden zouden zijn met garnalen. Toevallig was er een stand van een aardige man uit Leusden die garnalen verkocht. Van hem heb ik, naast informatie over de verzorging, uiteindelijk 6 garnalen gekregen. M'n eerste garnalen. Thuisgekomen het zakje in mijn gezelschapsbak van 50 x 30 x 30 gehangen. Na een half uur de garnalen vrijgelaten. Pas 4 dagen later zag ik er eentje terug! Via Het Aquarium, het clubblad van de NBAT, kwam ik op de naam van dhr. H. Bretveld die me heel veel informatie gaf. Hij schat dat er maar zo'n 10-20% van het totaal aantal aanwezige aantal garnalen ook echt te zien zijn. De rest zit verscholen tussen planten of achter kienhout en stenen. 10% van 6 stuks betekent dus er soms wel, soms niet een zien zou zijn. Dat klopte wel. Op zoek naar meer garnalen dus.
Ik kwam uit bij dhr. A. Bouman, geen onbekende in de aquariumwereld. Ook van hem heb ik garnalen gekocht, twintig stuks nog wel. Ook gaf hij me het advies om de garnalen af en toe bij te voeren met een stukje tomaat.
Het viel me op dat de tekening en kleur per garnaal erg verschillend kan zijn. Daarop besloot ik de garnalen te gaan kweken en te selecteren op kleur. Het doel dat ik voor ogen had was een soort super-bijengarnaal: diepzwarte banden afgewisseld met echte witte strepen, een rode staart met witte stippen. Ik heb twee bakjes van 30x20x20 aangeschaft met voor elk bakje een bodemfilter, een flink stuk kienhout, grind en zelfs een Ancistrus per bakje omdat ik ergens had gelezen dat die symbiose zou leiden tot een explosieve vermeerdering van de bijengarnaal. In elke bak nog een pluk javamos en toen alle aanwezige garnalen uit het gezelschapaquarium gevist en gelijk verdeeld over twee kweekbakjes. Om een lang verhaal kort te maken: het was een flop. Geen vrouwtje met eitjes meer gezien en langzaam maar zeker verdween de ene na de andere garnaal. Het ene vrouwtje dat eitjes had voordat ze werd getransporteerd naar het kweekbakje, heeft maar een dag jongen gehad. De dag erna waren ze spoorloos. Uiteindelijk had ik er nog maar 6 over, het totaal van de beide bakken.
Ik wilde de garnalen weer overbrengen naar het oorspronkelijke gezelschapsaquarium. Misschien konden de garnalen niet voldoende voedsel vinden in de kleine bakjes. Omdat ik bang was dat ik alle garnalen zou verliezen heb ik weer contact opgenomen met de heren Bretveld en Bouman. Maar door de warme zomer van 2001 was de populatie garnalen van beide heren van ongeveer 400 stuks geslonken tot zo'n 20-30 stuks! Ik moest dus wachten tot er weer nieuwe aanwas was.
Inmiddels is het maart 2002. De heer Bretveld zal me een aantal garnalen, per trein nota bene, toe sturen. Ook zal de heer Bouman weer voor me kijken (hij was aan het verbouwen en had alleen een kier opengelaten om te kunnen voeren). Deze keer maar rustig aan en eerst een flinke populatie opbouwen en dan pas selecteren lijkt me.
En het werd juli 2002. De heer Bretveld heeft inderdaad, per trein en goed ingepakt tegen de kou, een emmertje met zeker 30 garnalen in allerlei groottes voor me meegenomen. Nogmaals mijn dank Henk. De garnalen zitten in mijn 80-er (aquarium met de afmetingen 80x40x40cm) samen met 15 kardinaaltetra's en een Ancistrus. En het gaat goed met ze. Op een gegeven moment zag ik zeker 5 misschien wel 6 drachtige dames door de bak scharrelen. Duidelijk zijn er twee "worpen" te ontdekken: klein en heel klein. Het Hamburger mattenfilter dat ik in het aquarium gebruik blijkt voor de hele kleine garnalen geen belemmering te zijn om erachter eens te gaan kijken. Het bevalt ze daar blijkbaar prima tussen het molm want ondertussen is een viertal garnalen al weer zo gegroeid dat ik het betwijfel of ze wel weer door de mat terug naar het aquarium kunnen. Maar goed, na een dieptepunt van 6 stuks lijkt de populatie nu weer gestaag te groeien!
Eindelijk: Crystal Red's!
Ondertussen is het alweer 2003. We zijn verhuisd en ik heb al weer wat mensen blij kunnen maken met nakweek van m'n bijengarnalen. Ondertussen heeft Frans Goddijn heeft via Nanne de Vos (Biotopia, Arnhem) een aantal Crystal Red's weten te bemachtigen. Zijn kweek bleek bijzonder succesvol. Na een tijdje stuurde hij me een email waarin hij schreef dat ik een dozijn (gratis) bij hem kon afhalen! Natuurlijk heb ik dat gedaan (die fraaie beestjes kosten � 15,= per stuk (winter 2003)). De gedachte van Frans was dat als er iets zou gebeuren met zijn populatie hij dan altijd nog wat Crystal Red's van mij terug zou kunnen krijgen. In het echt bleken de Crystal Red's nog mooier en roder te zijn dan op de foto's die ik had gezien! Een tijdje later weer een email van Frans en weer Crystal Red's opgehaald. Inmiddels zijn 4 vrouwtjes drachtig!
Met opzet heb ik ze samen met de normale Caridina logemanni's gelaten. Ten eerste omdat ik zeker weet dat de kweek in deze bak lukt en ten tweede omdat ik vrees voor inteelt van de Crystal Red's als ze nog langer onderling kruisen. Misschien komen er wat minder Crystal Red's uit die populatie maar ook de gewone logemanni's kunnen dan Crystal Red-jongen krijgen. Bovendien zullen die jongen naar verwachting sterker zijn.
Mijn bedoeling is om de Crystal Red's op te kweken en aan een aantal bewezen garnalenliefhebbers eveneens deze garnalen door te geven (eveneens gratis natuurlijk) zodat deze fraai gekleurde garnalen zo snel mogelijk beschikbaar komen voor een v��l lagere prijs voor iedereen.